آشنایی با عضلات باسن و تاثیر آن بر فرم باسن

عضلات گلوتئال ماهیچه های سرینی که اغلب باسن نامیده می شود، گروهی از سه ماهیچه هستند که ناحیه گلوتئال را تشکیل می دهند. که معمولاً به عنوان باسن شناخته می شود: گلوتئوس ماکسیموس، گلوتئوس مدیوس و گلوتئوس مینیموس. این سه عضله از ایلیوم و ساکروم منشأ می گیرند و روی استخوان ران قرار می گیرند. اگر سوال این است که کدام عضله مسئول حجم دهی به باسن و یا کدام یک مسئول لیفت و فرم باسن است، با این مقاله از سایت سلامتی و زیبایی همراه باشید.

عملکردهای ماهیچه ها شامل کشش، ابداکشن، چرخش خارجی و چرخش داخلی مفصل ران می باشد.

ساختار کلی عضله گلوتئوس ماکسیموس

بزرگترین و سطحی ترین ماهیچه، از سه ماهیچه سرینی است که بخش بزرگی از شکل و ظاهر باسن را تشکیل می دهد

این یک توده گوشتی باریک و ضخیم، به شکل چهار ضلعی است و برجستگی و فرم باسن را تشکیل می دهد.

ساختار کلی عضله گلوتئوس مدیوس

گلوتئوس مدیوس یک عضله پهن، ضخیم و تابشی است که در سطح خارجی لگن قرار دارد. این عضله به سمت گلوتئوس ماکسیموس قرار دارد. یک سوم خلفی آن توسط گلوتئوس ماکسیموس، دو سوم قدامی آن توسط آپونوروز گلوتئال پوشیده شده است. که آن را از فاسیا و پوست سطحی جدا می کند.

بخوانید: بهترین تمرینات برای هدف قرار دادن گلوتئوس مدیوس

ساختار کلی عضله گلوتئوس minimus

کوچکترین ماهیچه از سه ماهیچه سرینی است. این عضله دقیقا در زیر عضله سرینی مدیوس قرار دارد.

فرم باسن را کدام عضلا مشخص میکند؟

توده عضلانی گلوتئال فقط تا حدی به شکل باسن کمک می کند. از عوامل اصلی کمک کننده، پانیکولوس چربی باسن است که در این ناحیه بسیار توسعه یافته است و حجم و فرم باسن را تشکیل میدهد. حجم و تون عضلات گلوتئال را می توان با ورزش بهبود بخشید. با این حال، عمدتاً وضعیت پانیکولوس است که ممکن است باعث افتادگی باسن شود.

ورزش به طور کلی می تواند به کاهش چربی کمک کند. می تواند منجر به کاهش توده در مکان های ذخیره چربی زیر جلدی در بدن شود که شامل پانیکولوس نیز می شود. همچنین میتواند باعث لیفت باسن شود.

عضله گلوتئوس ماکسیموس

گلوتئوس ماکسیموس از خط گلوتئال خلفی ایلیوم فوقانی داخلی و قسمت ناهموار استخوان شامل تاج، بلافاصله در بالا و پشت آن ایجاد می شود. از سطح خلفی قسمت تحتانی ساکروم و سمت دنبالچه؛ از آپونوروز ستون فقرات (فاشیای کمری)، رباط ساکروتوبروس و فاسیای پوشاننده گلوتئوس مدیوس الیاف به صورت مورب به سمت پایین و جانبی هدایت می شوند.

عضله دو درج دارد. آنهایی که قسمت فوقانی و بزرگتر عضله را تشکیل می دهند، همراه با الیاف سطحی قسمت تحتانی، به یک لایه تاندونی ضخیم ختم می شود که از تروکانتر بزرگتر عبور می کند. و در نهایت به نوار ایلیوتیبیال فاسیا وارد می شود.

عضله گلوتئوس مدیوس

عضله گلوتئوس مدیوس از سطح خارجی ایلیوم بین تاج ایلیاک و خط گلوتئال خلفی در بالا و خط گلوتئال قدامی در زیر منشا می گیرد. گلوتئوس مدیوس نیز از آپونوروز گلوتئال سرچشمه می گیرد که سطح بیرونی آن را می پوشاند. فیبرهای عضله به یک تاندون صاف قوی همگرا می شوند که در سطح جانبی تروکانتر بزرگ قرار می گیرد. به طور خاص، تاندون عضله به یک برآمدگی مورب وارد می شود. که در سطح جانبی تروکانتر بزرگ به سمت پایین و جلو می رود.

عضله گلوتئوس minimus

گلوتئوس مینیموس به شکل بادبزنی است که از سطح خارجی ایلیوم، بین خطوط گلوتئال قدامی و تحتانی و از پشت، از حاشیه بریدگی سیاتیک بزرگ بیرون می‌آید.

فیبرها به سطح عمیق یک آپونوروز تابشی همگرا می شوند. و این به تاندونی ختم می شود که در مرز قدامی تروکانتر بزرگ قرار می گیرد. و در نهایت به کپسول مفصل ران منبسط می شود.

عملکرد ماهیچه ها

عملکرد ماهیچه ها شامل کشش، ابداکشن و چرخش داخلی و خارجی مفصل ران می باشد. گلوتئوس ماکسیموس همچنین از زانوی کشیده شده از طریق دستگاه ایلیوتیبیال حمایت می کند. نشستن برای مدت طولانی می تواند منجر به بیماری آتروفی عضلات گلوتئال از طریق فشار مداوم و عدم استفاده شود. این ممکن است با کمردرد، دشواری در برخی از حرکاتی که به طور طبیعی نیاز به عضلات گلوتئال دارند، مانند بلند شدن از حالت نشسته و بالا رفتن از پله ها همراه باشد.

ورزش و کشش

هر تمرینی که باسن را کشش دهد، مناسب است. به عنوان مثال لانژ، رانش باسن، بالا رفتن از پله ها، شمشیربازی، دوچرخه سواری، قایقرانی، اسکوات، آرابسک، ایروبیک، و تمرینات مختلف برای پایین بدن.

ورزش با وزنه که به طور قابل توجهی عضلات گلوتئال را تقویت می کنند شامل اسکات، ددلیفت، پرس ساق پا، هر حرکت دیگری که شامل چرخش خارجی لگن و اکستنشن مفصل ران می شود، می باشد.

از نظر سلامتی

آنها به عنوان نشانه ای از “روی فرم بودن” عمل می کنند. این معمولاً به این معنی است که فرد به درستی غذا می‌خورد، می‌خوابد و ورزش می‌کند. که همه اینها برای سلامتی مفید است.

از نظر قدرت

عضلات سرینی یکی از بزرگترین و قدرتمندترین عضلات بدن هستند. اگر آنها به خوبی توسعه یافته باشند، احتمال قوی تر شدن افراد وجود دارد.

دامنه حرکتی

آن‌ها همچنین در دامنه‌های حرکتی با اهمیت اساسی، مانند خم شدن و صاف کردن پاها و خم شدن، صاف کردن و چرخاندن در ناحیه کمر، مشارکت دارند. این محدوده‌های حرکتی در توانایی فرد برای حرکت به شکلی قدرتمند و پویا کلیدی هستند و تا حد قابل توجهی توسط عضلات سرینی نیرو می‌گیرند. اگر آنها به خوبی شکل گرفته باشند، احتمال اینکه فرد بتواند به طور موثر حرکت کند بسیار بیشتر است.

منبع: en.wikipedia.org